Delfinoterapia (Dolphin Assisted Therapy, w skrócie DAT) to jedna z form animaloterapii, która polega na bliskim kontakcie pacjenta z delfinem. Po raz pierwszy delfinoterapia była wprowadzona przez amerykańskiego psychologa Dawida Nathansona w 1978 roku, który stosował ją u dzieci cierpiących na autyzm, mózgowe porażenie dziecięce oraz zespół Downa. Obiecujące wyniki terapii osiągnięte przez Nathansona posłużyły zachętą dla specjalistów z innych krajów do stosowania tej metody. Obecnie na świecie działa wiele ośrodków, które stosują delfinoterapię i prowadzą badania naukowe dotyczące wpływu delfinoterapii na stan zdrowia pacjentów. Szczególnie intensywnie ta metoda jest obecnie rozwijana przez specjalistów ze Stanów Zjednoczonych, Niemiec, Austrii oraz Ukrainy. Metody stosowane w delfinoterapii przez specjalistów z różnych ośrodków mają wiele punktów stycznych, jednak różnią się od siebie w zakresie paradygmatów medycznych i psychologicznych, będących podstawą teoretyczną, co z kolei prowadzi do różnic w procedurze terapeutycznej oraz całej otoczce terapii towarzyszących. Terapia najogólniej mówiąc polega na zabawie i pływaniu z delfinem, podczas której pacjenci wykonują szereg, dostosowanych do indywidualnych potrzeb i możliwości, ćwiczeń z udziałem delfinów. W czasie tych zabaw wiązki ultradźwięków emitowane przez delfiny przenikają przez ludzkie tkanki powodując regenerację komórek.
Najważniejsze walory delfinoterapii to środowisko wodne, w którym ćwiczenia fizyczne są znacznie efektywniejsze, kontakt ze zwierzęciem, który działa motywująco oraz ultradźwięki emitowane przez sonar delfina, które dodatkowo stymulują pacjenta. Woda stanowi duże ułatwienie podczas rehabilitacji. Jej siła wyporu sprawia, że ciało człowieka staje się lżejsze i łatwiej jest wykonywać ćwiczenia, dodatkowo działa ciśnienie hydrostatyczne, które wywiera duży wpływ na ruchy klatki piersiowej. W trakcie zabawy terapeuty z dzieckiem w wodzie dzieci z problemami ruchowymi i neurologicznymi uczą się zachowywać w środowisku wodnym, panować nad swoim ciałem w innych niż zazwyczaj warunkach, w ten sposób uprawiają efektywną gimnastykę ruchową. Obecność atrakcyjnego zwierzęcia powoduje wzrost motywacji do pracy u często umęczonych już wieloletnią terapią pacjentów. Powstają warunki do nawiązania kontaktu ze zwierzęciem, wspólnej zabawy.
W naszym programie delfinoterapię realizujemy według autorskiej metody dr Oksany Dąbrowskiej, Prezesa Zarządu Fundacji „Dobra Wioska”.